Nog even uitrusten op het dakterras van de hostel. Daarna terug onder de grond met metro richting de luchthaven. Uit de metro nog even de bus op. Zelf op de bus zijn de Indiërs zo ongeduldig. Wanneer de bus op zijn eindbestemming is kunnen ze niet vlug genoeg rechtstaan. Daar staan ze dan, op het gangpad van de bus, als een opgejaagde kudde.
Als Liza aan het aanschuiven is voor het damestoilet valt het wel op waarom iedereen altijd zo gaapt. Daar staat ze dan, 1m80 blonde babe tussen een groepje 1m50 Indisch fors gebouwde dames. Grappig.

Aangekomen in Thailand. Onze taxichauffeur kan geen Engels en wij begrijpen hem niet. Na lang uitbeelden als een spast hebben we door dat hij 500 Bath vraagt. Grappig ventje.

Onze hostel, ons bed voor de komende 5 nachten. Het ziet er zalig uit. De hostel is een mengeling van namaak antiek, kitsh, gaming wereld en valse grasmatten. Zo heb ik het graag. In het sanitair deel staat een weegschaal. Na een maand zonder deftig eten, bijna uitsluitend vegetarisch en geen alcohol zullen we het effect eens bekijken. Wat een resultaat, 71kg. Dat is een dikke 6kg minder in 28 dagen. Het gevolg van de vegetarische propaganda. De volgende koe die ik tegenkom eet ik levend op. Carnivoor van vlees en bloed, in hart en nieren. Ik mis al gehakt.

Onze gastheer is een zeer sympathieke jongeman die wat lispelt, dat maakt hem alleen nog sympathieker. Hij legt ons alles uit over de stad. Onder andere over de ’te’ goedkope Tuk Tuks die je nooit naar je eindbestemming brengen. Een verwittigd man is er twee waard.

Onze eerste stappen in Bangkok. Aan de eerste lichten worden we aangesproken door een vriendelijke oudere man. Hij vraagt of we op vakantie zijn, vanwaar we afkomstig zijn enzovoort. Hij zegt dat hij een leraar is in het schooltje aan de overkant. Ik zie geen schooltje, maar goed. Hij neemt een blaadje papier en krabbelt er wat namen op van monumenten die we moeten gezien hebben. Leuk denk ik dan, laat die oude man maar even zijn trots uiten over Bangkok en dan zijn we verder. Plots vertelt hij ons dat het een speciale “Buddha” dag is en dat een Tuk Tuk vandaag maar 40 Bath (1 euro) kost om alles te bezoeken. Ja lap, het is zo’n soort oud mannetje. Na zijn 5 vijf minuten uitleg zeggen we tegen hem dat we toch de andere richting uitgaan. Owla owla, meneertje springt meters achteruit en roept “fuck you, fuck you, fuck you, bad men”. Waar is ons beleefd oud mannetje gebleven? Mochten we dit niet gewend zijn zouden we ons misschien niet veilig gevoeld hebben. Maar het dreigen en de stoute woordjes waren in India bijna dagelijkse kost. Liza en ik moeten wat lachen, het is grappig om een Thai te horen schelden en zeker als hij al van leeftijd is. Hij kan er niet mee lachen en komt voor mij staan. Met dreigende draken oogjes zegt hij “you like boxing?”, Ik blijf kalm en vraag hem “you like Thai prison?”. Gepikeerd slentert hij weg. Mooie eerste ervaring, gelukkig kunnen we er goed om lachen.

De hitte begint zich op te dringen. Dorst, dorst, dorst. Op iedere hoek van de straat is er een klein supermarktje, ideaal om af en toe een watertje te drinken.

Wanneer we het koninklijk paleis willen bezoeken word ik erop gewezen dat ik een lange linnen broek moet lenen, met mijn korte broek mag ik niet binnen. Na een wachtrij van een kwartiertje vraag ik aan de balie een lange broek. “We have NO more long Pants, you need to buy one in store”. Ja lap, allemaal uitgeleend. Geen nood, we gaan gewoon morgen opnieuw en dan doe ik wel mijn trekkersbroek aan. Ideaal in deze hitte. Volgende dag dus toch binnen kunnen gaan met Liza haar mooi broekje aan. Het is de moeite.

Voor de rest is Bangkok tot nu toe culinair de max. We eten van alle streetfood. Als kers op de taart zijn we deze avond met de oudjes uit eten gegaan. Door de wijziging van ons plan zijn we hier nu allebei in Bangkok. Hoe meer zielen, hoe meer vreugde.