Bob Marley

Na de Yak-pizza ging ik nog een douche nemen. De buitentemperatuur ligt rond 10°c. Vliegensvlug snel ik naar de zogezegde “hot shower” verder op de gang. In de doucheruimte is een raamgat, maar er zit geen glas in of iets anders. De wind raast door de douche. Ik hang mijn kleren aan de nagels in de muur en bekijk de 4 kranen voor mij. Eentje zegt “hot”, maar die doet niks als ik hem opendraai. De kraan links ervan zegt niks dus verondstel ik dat die koud water voorziet. De rode kraan in het midden lijkt me een tweede beste optie. Ik draai de rode kraan open, niets. Ik draai ook nog eens de kraan eronder open en het vrieskoude water spuit naar alle kanten, zelf richting het plafond. Ik begin als een gek aan alle kranen te draaien. Open en dan weer toe en dan eindelijk een pisstraaltje warm water. Wat een kutdouche. Ik douch me niet meer tijdens deze trektocht, laat het maar stinken.

Volgende ochtend 6u30 gaat de wekker. 7u30 ontbijt, tweemaal ‘applepancake’. Onze gastvrouw betalen (2300 roepees) en het pad op. Volgens onze map hebben we een rustdagje voor de boeg. Ongeveer 4u30min wandelen. Er zijn twee opties, de zware route en natuurlijk de lichtere route. Wij kozen op voorhand de lichte route om onze voeten wat rust te gunnen. Naargelang de dag vordert begint het toch zwaarder en zwaarder te worden. De smeltende sneeuw maakt van de trekkingpaden een modderige boel. Het gaat niet goed, we zitten te mopperen en alles doet pijn. Het klopt ook allemaal niet. We wandelen langzamer dan de aangewezen tijd en normaal zijn we altijd sneller. Plots komen we in een dorp die niet op onze lichte route stond. En ja inderdaad, we zijn de zware route aan het doen.

Eindelijk op onze eindbestemming waar we op het binnenplein van een hotelletje een koppel Britten zien zitten die we drie dagen eerder ook als eens gezien hadden. We beslissen om er ook te overnachten. Uiteindelijk hebben we heel de avond zitten praten en hebben ze hun reiservaringen met ons gedeeld. Thea and Andy from Manchester. Ook op rondreis in Azië.

Na een deugdoende nachtrust trekken we verder richting ‘lower pisang’, zo’n 3200m hoog. Terug een korte maar krachtige dag met al meer sneeuw onderweg. We komen rond 13u toe in het dorp. Het eerste hotel dat we tegenkomen heet ‘Bob Marley motel’. Een gekke Nepalees (dat zijn ze bijna allemaal) stormt op ons af en lokt ons naar zijn motel, gelukkig zaten onze Britse vrienden hier ook. Er was geen elektriciteit door het onweer van 2 dagen geleden en we zaten allemaal rond de stoof in een klein keukentje. Onze gastheer heeft heel de middag gekookt. Omdat de keuken de enige warme plaats was zaten we er dan ook tot het slapengaan (20u bedtijd). Onze gastheer ‘Bob’ vertelde over alle plaatsen waar hij gewerkt had, Hong Kong, Bangkok, New Delhi, Kathmandu en dit kleine hotelletje in Lower Pisang. Hij noemt zichzelf een ‘playboy’ en heeft vriendinnetjes in Pokhara en Kathmandu. In Mei gaat hij trouwen met een meisje uit Katmandu. Hij wil geen meisje uit Pisang omdat die allemaal gek zijn zegt hij. Het keukentje kan je vergelijken met het huisje van ‘Hagrid uit Harry Potter’. Overal potten en pannen aan de muur. De kopjes plakken vast aan de muurplanken. Het is er zo donker dat we er met onze hoofdlampjes rond het vuur zitten. En natuurlijk verkocht hij marihuana in kilo’s. Neen bedankt 😀

6 reacties

    1. Mama
      ·

      Leuk om weer iets van jullie te horen. .”kutdouche”,.!dat woord heb je niet van je moeder geleerd
      Happy Valentine !

      Beantwoorden
      1. Marianne
        ·

        Wij wensen jullie nog een hele fijne reis toe. Fijn van jullie te horen. Gr marianne en Marc x

        Beantwoorden
  1. De geriatrische collega
    ·

    Koude douches zijn goed voor een stevige boezem!

    Beantwoorden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *