In de eerste plaats ben ik naar Nepal getrokken voor de natuur, voor de Himalaya, voor de Annapurna Circuit Trek. Niet voor hun verschillende religies, niet voor hun politiek, niet voor het typische toerisme. Mijn voorkennis over Nepal kwam vooral van televisie en van op de vele benefietavonden die in België worden georganiseerd. Op zo’n benefietavond luister je meestal half en wacht je gewoon op de receptie nadien met Nepalese streekproducten. Men hoeft hierover niet te liegen. We kennen allemaal een collega, familielid of vriend die komt vragen of we hun zoon, nicht, aanhangsel willen steunen voor hun reis. Verschrikkelijk die uitnodigingen. Glimlachen, zeggen dat je in je agenda moet kijken ( die ik toch niet heb) en dan uiteindelijk hopen dat ze het vergeten.

Terug naar Nepal. Iedereen waarschuwt je dat het er vuil is en bla bla bla. Inderdaad. Vuilnis ligt overal, in iedere hoek van de straat. Ik heb er geen problemen mee, het is tenslotte winter dus gore geuren zijn er niet. Het enige wat ze doen is ’s ochtends het stof van hun balkon of patio vegen, om die dan met een tuinslang af te spoelen. Raar want twee minuten later ligt er opnieuw stof.

Loslopende wilde honden zijn ook geen probleem. Eigenlijk zijn het zelfredzame schuchtere beesten. De honden zijn hier ook echt honden en niet van die ‘kutlikkers'(dit woord komt uit mijn opvoeding) zoals in België. Ik moet zeggen dat ik er veel heb zien rondlopen die ik zelf wel mee zou nemen naar huis. Maar goed, ik kuis met moeite mijn eigen haar op, waarom zou ik dan hondenhaar in huis halen.

De Nepalees. Ik weet nog altijd niet goed hoe een Nepalees er nu echt uitziet. In Kathmandu is het een mengeling van Tibetanen, Indiërs, Pakistanen en ja echte Nepalezen. Hier en daar loopt er een 65 jarige blanke man alleen rond. Tegen Liza zeg ik dan dat dit pedofielen zijn uit het Westen die hier in Azië een nieuwe start zoeken of hun oude gewoonten hier makkelijker kunnen uitoefenen. De 65 plussige blanke dames daarintegen zijn dan weer verdwaalde hippies die in iedere zwanzende man het licht zien om dan toch bedrogen achtergelaten te worden en hun toevlucht te zoeken in het mystieke Nepal en hun spirituele yoga sessies die de innerlijke pijn verzacht. Mochten ze nu gewoon dat grijze haar eens deftig leggen en een beha dragen zou Kathmandu al minder vuil lijken.

Als je op gelijk welke trektocht vertrekt moet je een ’trekking permit’ kopen. Dit dient om de lokale cultuur in de bergen te financieren. Oké dat vind ik goed. Maar dan staan er een paar regeltjes op zoals bijvoorbeeld: gelieve niet af te dingen, gelieve uw eigen vuiligheid netjes bij te houden, geen plantjes plukken, geen diertjes lastigvallen. Dat kan ik goed begrijpen. In die 20 dagen Nepal heb ik geen een toerist zijn vuiligheid zien dumpen, alleen de Nepalezen. Zij gooien echt alles zelf op straat. Al zit je bijna 4000m hoog in de bergen vind je nog vuiligheid waar ik met zekerheid durf zeggen dat die gedumpt werd door een Nepalees. Wij westerlingen zijn met recycleren opgegroeid.

Waarom zou je dan naar Nepal gaan. Eerst en vooral zie je weinig onderscheid tussen rijk en arm. De rijken geven aan de armen en de armen geven aan de rijken. Blinden, stommen, fysiek gehandicapten worden verzorgd door de bevolking. Niemand wordt uitgesloten. Dat kennen wij niet in het Westen. Nu, de hele rijken zullen wel niet meer in Nepal wonen.

Nepal heeft natuurlijk de Himalaya, de top van de wereld, de vinger boven de wolken. Dit is de grootste reden om er te gaan. Ga niet voor Kathmandu of andere steden, ga voor de Himalaya. Niet enkel de bergen zijn fascinerend maar ook de bevolking. Ze zijn meestal zeer vriendelijk en het is leuk om hun primitieve dagdagelijkse functioneren te bewonderen. Koken doen ze nog op houtvuur, opwarmen met houtkachel. Het duurt wel gemiddeld 1,5u voordat je je eten krijgt na bestelling. Ze maken alles van basisproduct tot maaltijd.

Van de tempels verstaan we niet veel, maar ze zijn een streling voor het oog. De sherpa’s als Niema en Dana waren fantastische personen, hun verhalen, hun positieve ingesteldheid en hun kennis over deze mythische bergketen is onbetaalbaar. We hadden allemaal een gemeenschappelijk doel, de top, en dat schiep een mooie band tussen alle nationaliteiten. Don’t be the tourist, be the trekker.